IV DOMENICA DI QUARESIMA
DOMINÍCA
QUARTA
IN QUADRAGÉSIMA
INTRÓITUS
Is. 66, 10 et 11 - Lætáre, Ierúsalem: et convéntum fácite
omnes qui dilígitis eam: gaudéte cum lætítia, qui in tristítia
fuístis: ut exsultétis, et satiémini ab ubéribus consolatiónis
vestræ. Ps.
121, 1 -
Lætátus sum in his, quæ dicta sunt mihi: in domum Dómini íbimus.
Glória Patri… Is. 66, 10
et 11 - Lætáre, Ierúsalem …
Is. 66, 10 e 11 - Alliétati, Gerusalemme, e voi tutti che
l’amate, esultate con essa: rallegratevi voi che foste tristi:
ed esultate e siate sazi delle sue consolazioni. Sal. 121, 1 -
Mi rallegrai di ciò che mi fu detto: andremo nella casa del
Signore. Gloria al Padre… Is. 66, 10 e 11 - Alliétati,
Gerusalemme
S. MESSA senza GLÓRIA
ORÁTIO
Concéde, quæsumus, omnípotens Deus: ut qui ex mérito nostræ
actiónis afflígimur tuæ grátiæ consolatióne respirémus. Per
Dóminum nostrum Iesum Christum Fílium tuum, qui tecum vívit et
regnat in unitáte Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sæcula
sæculórum.
M. - Amen.
Concédici, Te ne preghiamo, o Dio onnipotente, che mentre
siamo giustamente afflitti per le nostre colpe, respiriamo per
il conforto della tua grazia. Per il nostro Signore Gesù Cristo,
tuo Figlio, che è Dio, e vive e regna con Te nell’unità dello
Spirito Santo, per tutti i sécoli dei sécoli.
M. - Amen.
EPISTOLA
Léctio Epístolæ B. Pauli Ap. ad Gálatas, 4, 22-31
Fratelli sta scritto che Abramo ebbe due figli, uno dalla
schiava e uno dalla donna libera. Ma quello dalla schiava è nato
secondo la carne; quello dalla donna libera, in virtù della
promessa. Ora, tali cose sono dette per allegoria: le due donne
infatti rappresentano le due Alleanze; una, quella del monte
Sinai, che genera nella schiavitù, rappresentata da Agar - il
Sinai è un monte dell'Arabia -; essa corrisponde alla
Gerusalemme attuale, che di fatto è schiava insieme ai suoi
figli. Invece la Gerusalemme di lassù è libera ed è la nostra
madre. Sta scritto infatti: Rallègrati, sterile, che non
partorisci, grida nell'allegria tu che non conosci i dolori del
parto, perché molti sono i figli dell'abbandonata, più di quelli
della donna che ha marito. Ora voi, fratelli, siete figli della
promessa, alla maniera di Isacco. E come allora colui che era
nato secondo la carne perseguitava quello nato secondo lo
spirito, così accade anche ora. Però, che cosa dice la
Scrittura? Manda via la schiava e suo figlio, perché il figlio
della schiava non avrà eredità col figlio della donna libera.
Così, fratelli, noi non siamo figli di una schiava, ma di una
donna libera.
M. - Deo grátias.
Fratres: Scriptum
est: Quóniam Abráham duos fílios hábuit: unum de ancílla, et
unum de líbera. Sed qui de ancílla, secúndum carnem natus est:
qui áutem de líbera, per repromissiónem: quæ sunt per allegoríam
dicta. Hæc enim sunt duo testaménta. Unum quidem in monte Sina,
in servirtútem génerans: quæ est Agar: Sina enim mons est in
Arábia, qui coniúnctus est ei, quæ nunc est Ierúsalem, et servit
cum fíliis suis. Illa áutem, quæ sursum est Ierúsalem, líbera
est, quæ est mater nostra. Scriptum est enim: Lætáre stérilis,
quæ non paris: erúmpe, et clama, quæ non párturis: quia multi
fílii desértæ, magis quam eius, quæ habet virum. Nos áutem,
fratres, secúndum Isaac promissiónis fílii sumus. Sed quómodo
tunc is, qui secúndum carnem, natus fúerat, persequebátur eum
qui secúndum spíritum: ita et nunc. Sed quid dicit Scriptúra?
Éiice ancíllam, et fílium eius: non enim heres erit fílius
ancíllæ cum fílio líberæ. Itaque, fratres, non sumus ancíllæ
fílii, sed líberæ: qua libertáte Christus nos liberávit.
M. - Deo grátias.
GRADUALE
Ps.
121, 1 et 7 - Lætátus sum in his, quæ dicta sunt mihi: in domum
Dómini íbimus. Fiat pax in virtúte tua: et abundántia in
túrribus tuis.
Sal. 121, 1 e 7 - Mi rallegrai di ciò che mi fu detto:
andremo alla casa del Signore. Regni la pace nelle tue fortezze
e la sicurezza nelle tue torri.
TRÀCTUS
Ps. 124, 1-2 - Qui confídunt in Dómino sicut mons Sion:
non commovébitur in ætérnum, qui hábitat in Ierúsalem.
Montes in circúitu eius: et
Dóminus in circúitu pópuli sui, ex hoc nunc et usque in sæculum.
Sal. 124, 1-2 - Quelli che confídano nel Signore sono come il
monte Sion: non vacillerà in eterno chi àbita in Gerusalemme.
Attorno ad essa stanno i monti: il Signore sta attorno al suo
popolo: ora e nei sécoli.
EVANGÉLIUM
Sequéntia S. Evangélii secundum Ioánnem, 6, 1-15
In illo témpore: Ábiit Iesus trans mare Galilææ, quod est
Tiberíadis: et sequebátur eum multitúdo magna, quia vidébant
signa, quæ faciébat super his, qui infirmabántur.
Súbiit ergo in montem
Iesus: et ibi sedébat cum discípulis suis. Erat áutem próximum
Pascha, dies festus Iudæórum. Cum sublevásset ergo óculos Iesus,
et vidísset quia multitúdo máxima venit ad eum, dixit ad
Philíppum: Unde emémus panes, ut mandúcent hi? Hoc áutem dicébat
tentans eum: ipse enim sciébat quid esset factúrus. Respóndit ei
Philíppus: Ducentórum denariórum panes non suffíciunt eis, ut
unusquísque módicum quid accípiat. Dicit ei unus ex discípulis
eius, Andréas frater Simónis Petri: Est puer unus hic, qui habet
quinque panes hordeáceos, et duos pisces: sed hæc quid sunt
inter tantos? Dixit ergo Iesus: Fácite hómines discúmbere. Erat
áutem foenum multum in loco. Discubuérunt ergo viri, número
quasi quinque míllia. Accépit ergo Iesus panes, et cum grátias
egísset, distríbuit discumbéntibus: simíliter et ex píscibus
quantum volébant. Ut áutem impléti sunt, dixit discípulis suis:
Collígite quæ superavérunt fragménta, ne péreant. Collegérunt
ergo, et implevérunt duódecim cóphinos fragmentórum ex quinque
pánibus hordeáceis, quæ superfuérunt his, qui manducáverant.
Illi ergo hómines cum vidíssent quod Iesus fécerat signum,
dicébant: Quia hic est vere Prophéta, qui ventúrus est in mundum.
Iesus ergo cum cognovísset, quia ventúri essent ut ráperent eum,
et fácerent eum regem, fugit íterum in montem ipse solus.
M. - Laus tibi Christe.
In quel tempo, Gesù andò all'altra riva del mare di Galilea,
cioè di Tiberìade, e una grande folla lo seguiva, vedendo i
segni che faceva sugli infermi. Gesù salì sulla montagna e là si
pose a sedere con i suoi discepoli. Era vicina la Pasqua, la
festa dei Giudei. Alzati quindi gli occhi, Gesù vide che una
grande folla veniva da lui e disse a Filippo: "Dove possiamo
comprare il pane perché costoro abbiano da mangiare?". Diceva
così per metterlo alla prova; egli infatti sapeva bene quello
che stava per fare. Gli rispose Filippo: "Duecento denari di
pane non sono sufficienti neppure perché ognuno possa riceverne
un pezzo". Gli disse allora uno dei discepoli, Andrea, fratello
di Simon Pietro: "C'è qui un ragazzo che ha cinque pani d'orzo e
due pesci; ma che cos'è questo per tanta gente?". Rispose Gesù:
"Fateli sedere". C'era molta erba in quel luogo. Si sedettero
dunque ed erano circa cinquemila uomini. Allora Gesù prese i
pani e, dopo aver reso grazie, li distribuì a quelli che si
erano seduti, e lo stesso fece dei pesci, finché ne vollero. E
quando furono saziati, disse ai discepoli: "Raccogliete i pezzi
avanzati, perché nulla vada perduto". Li raccolsero e riempirono
dodici canestri con i pezzi dei cinque pani d'orzo, avanzati a
coloro che avevano mangiato. Allora la gente, visto il segno
che egli aveva compiuto, cominciò a dire: "Questi è davvero il
profeta che deve venire nel mondo!". Ma Gesù, sapendo che
stavano per venire a prenderlo per farlo re, si ritirò di nuovo
sulla montagna, tutto solo.
M. - Laus tibi Christe.
ANTÍPHONA AD OFFERTÓRIUM
Ps. 134, 3 et 6 - Laudáte Dóminum, quia benígnus est:
psállite nómini eius, quóniam suávis est: ómnia quæcúmque vóluit,
fecit in coelo et in terra.
Sal. 134, 3 e 6 - Lodate il Signore perché è buono:
inneggiate al suo nome perché è soave: Egli ha fatto tutto ciò
che ha voluto, in cielo e in terra.
SECRÉTA
Sacrifíciis
præséntibus, Dómine, quæsumus, inténde placátus: ut et devotióni
nostræ profíciant, et salúti. Per Dóminum nostrum Iesum
Christum, Fílium tuum, qui tecum vívit et regnat in unitáte
Spíritus Sancti, Deus, per ómnia sæcula sæculórum.
M. - Amen.
Ti preghiamo, o Signore, volgi placato il tuo sguardo alle
presenti offerte, affinché giòvino alla nostra pietà e alla
nostra salvezza. Per il nostro Signore Gesú Cristo, tuo Figlio,
che è Dio, e vive regna con Te, nell’unità dello Spirito Santo,
per tutti i sécoli dei sécoli.
M. Amen.
PREFAZIO DELLA QUARÉSIMA
COMMÚNIO
Ps. 121, 3-4 - Ierúsalem, quæ ædificátur ut cívitas,
cuius participátio eius in idípsum: illuc enim ascendérunt
tribus, tribus Dómini, ad confiténdum nómini tuo, Dómini.
Sal. 121, 3-4 - Gerusalemme è edificata come città
interamente compatta: qui sàlgono le tribú, le tribú del
Signore, a lodare il tuo nome, o Signore.
POSTCOMMÚNIO
Da nobis, quæsumus, miséricors Deus: ut sancta tua, quibus
incessánter explémur, sincéris tractémus obséquiis, et fidéli
semper mente sumámus. Per Dóminum nostrum Iesum Christum, Fílium
tuum, qui tecum vívit et regnat in unitáte Spíritus Sancti,
Deus, per ómnia sæcula sæculórum.
M. - Amen.
Concédici, Te ne preghiamo, o Dio misericordioso, che i tuoi
santi misteri, di cui siamo incessantemente nutriti, li
trattiamo con profondo rispetto e li riceviamo sempre con cuore
fedele. Per il nostro Signore Gesù Cristo, tuo Figlio, che è
Dio, e vive e regna con Te, nell’unità dello Spirito Santo, per
tutti i sécoli dei sécoli.
M. Amen.
|